پنج شنبه ای با طعم تلخ مدرنیته
چهارشنبه؛ کلاس جامعه شناسی :
دو دقیقه به پایان کلاس، یکی می پرسد: استاد! بهترین انسان کیست؟
(استاد فرصت فکر کردن ندارد) نیچه سرش را از توی تاریخ بلند می کند و می گوید: "بهترین نوع انسان ابَر انسانی است که مدیون هیچکس نیست. کسی که از اخلاق سنتی آزاد شده و متکی به خویش و فرا اخلاق است."(تن ِجیمز میل در گور می لرزد/ جرمی بنتام باز هم از خدا معذرت می خواهد)
دیگری می پرسد پس عشق چیست، اگر انسان این است؟
(وقت کلاس تمام شده و استاد برای رفتن عجله می کند...انگار باکسی قرار دارد...)
یکی با غصه می گوید:
عشق شاید زندگی با زنی است که با دوئل به دستش آوردی، به خاطرش از کسی زخم خورده ای یا زخم مرگ بر کسی گذاشته ای...
یا سوار شدن بر پرادویی است که هیکلت به زور از تویش پیداست، و پز دادن در چهار راهی که به جنوب شهر نزدیک می شود...
عشق شاید لایی کشیدن در خیابانهای بالاشهر و ویراژ دادن و ترمز زدن، و ویراژدادن و ترمز زدن، و ویراژدادن و ترمز زدن، و... در یک بزرگراه شلوغ است...
کسی با خنده می گوید:
عشق شاید همقدم شدن با یک سگ پا کوتاه انگلیسی در"ولی عصر" است،
یا شاید دست در دست دوست! قدم زدن در یک بعد از ظهر پاییزی در سکوت و خلوت "نارنجستان یکم" است،
عشق شاید چت کردن با... و میل زدن به... و قرار گذاشتن برای ساعت نه در میدان خلوتی در "سعادت آباد" است...
پنج شنبه؛ سعادت آباد/ میدان کاج:
(یکی غرق در خون دوئل توی پیاده رو افتاده است.) یکی با خنده می گوید: سوژه خوبی برای بلوتوث است؛ مرگ یک "انسان"...
کسی از زخم می میرد...
یکی از میان جمع می گوید: شاید چند وقت دیگر برای یاد بود جوانی که اینجا پای اومانیسم قربانی شده تندیس هیوم را نصب کنند...
جزوه ی "اخلاق ماکیاولی" از دست استاد می افتد...
استاد می افتد...
یکی از درد می گرید...
پ.ن.............................................................................
ریشه‌های فلسفی سکولاریسم - که یکی از ابعاد آن نگرش مادی نسبت به اخلاق است - مربوط به مکتب تداعی‌گرایی جیمز میل و مکتب اصالت فایده جرمی بنتام است.
