بن بست یزیدیان در عاشورای 88
میرحسین موسوی پس از وقایع عاشورای 88 بیانیه‌ای با این مضمون صادر کرد: «... یک بار دیگر مردمی خداجوی به صحنه آمدند... همه ملت‌ها و جهانیان شاهد بودند که در میان توفانی از تهدیدها و تبلیغات و تکفیرها و اهانت‌ها، عزاداران حسینی در این روز مقدس حسین حسین گویان به صورت مسالمت آمیز و بدون شعارهای تند روانه میدان‌ها و مسیرهایی شدند که خود انتخاب کرده بودند». چه کسی می‌تواند سوت و کف زدن در روز شهادت سیدالشهدا، به آتش کشیدن پرچم یاحسین، پرتاب سنگ به سوی نمازگزاران ظهر عاشورا و... نمونه‌هایی از این دست اعمال قبیح و ضددینی را راهپیمایی مسالمت‌آمیز و بدون خشونت مردمی خدا جو بنامد که شعار یاحسین سرمی‌دهند؟ مهدی کروبی نیز به بهانه شورش و اعتراض مدنی، با تقابل فتنه‌گران با شعائر و مقدسات اسلامی همنوا می‌شود: «یا رب! چه شده است که حرمت عاشورا و عزاداران فرزند زهرا (س) در ظهر عاشورا نگه داشته نمی‌شود و آنان را به خاک و خون می‌کشند...». آنچه را که کروبی و موسوی«مردم خداجوی» و «عزاداران حسینی» خواندند طبق اسناد غیرقابل انکار، مشتی منافق، سلطنت‌طلب، بهایی و گروهک‌های مزدور دیگری هستند که به مدد فرصتی که خیانت موسوی، کروبی، خاتمی و بقیه فتنه گران و سکوت برخی خواص عافیت طلب پدید آورد بدون دغدغه بازدارنده‌ای، هتاکی به ساحت عاشورا را رقم زدند.
خروش بی‌بدیل مردم مومن و مسلمان در 9 دی 88 در حالی که مقدسات خود را مورد هجوم عده‌ای از خدا بی‌خبر می‌دیدند پاسخ صریح و روشنی بود که به ادعاهای دروغین سران فتنه مهر باطل زد و چشم فتنه را کور کرد. درحالی که کروبی و موسوی می‌کوشند با ترسیم هویتی کاذب برای هتاکان عاشورا از بار فشار عمومی علیه مشی ضد مذهبی خود و حامیانشان بکاهند، اپوزیسیون خارج نشین ماهیت آنها و حقیقت احساسات مردم نسبت به آنها را افشا می‌کند: «از نظر مردم در ایران، درست یا غلط، رهبران و هواداران جنبش سبز اسرائیلی و آمریکایی هستند و در عاشورای سال گذشته به [امام] حسین[ع] نوه پیامبرشان اهانت کرده‌اند و چادرهای عزاداری را آتش زده‌اند. حالا خودتان تصور کنید که اگر روز عاشورا افرادی را ببینید که نشانه هواداری از جنبش داشته باشند، چه بلایی بر سر آنها خواهند آورد؟... آنها هر چه خشم و کینه از یزید، شمر و... دارند را بر سر هواداران جنبش آوار می‌کنند.»
آنچه نباید از نظر دور داشت این است که نفرت و انزجار مقدس مردم مومن از فتنه گران یزیدی در روزهای حماسه 9 دی و 22 بهمن باید دائما بازخوانی و تکرار شود و این جریان حسین گونه علیه توطئه یزیدیان زمان باید همواره زنده و پویا باقی بماند. کوتاه آمدن در برابر خیانت یزیدیان، جسارت دوباره را در آنها زنده می‌کند آنچنان که میر حسین در بیانیه جدیدی که برای عاشورای 89 صادر کرده است به تکرار ادعاهای گذشته در باب عاشورا دست زده و بر ثابت قدم ماندن بر رویه فتنه‌گری گذشته و شورش علیه مقدسات صحه گذاشته است.
یکی از سایت‌های ضدانقلاب در یادداشتی با عنوان «هشدار به دوستان سبز» می‌نویسد: «آقای موسوی بدون در نظر گرفتن خطر بزرگی که در حد و مقیاس خطر مرگ هواداران را تهدید می‌کند درباره عاشورا و وظیفه هواداران جنبش سبز بیانیه می‌دهد؛ دعوت از هواداران برای حضور در حدفاصل میدان امام حسین(ع) و میدان انقلاب در روز عاشورا نشانه کج فهمی رایج در میان « رهبران جنبش سبز» است...». این سایت در واکنش به بیانیه جدید میر حسین نسبت به احساسات مذهبی مردم ایران هشدار می‌دهد و می‌نویسد: «مردم ایران اگر از هرچه بگذرند از امام حسین، تاسوعا و عاشورا نمی‌گذرند. این اعتقاد چندین قرن در میان مردم ایران سابقه دارد و به محض اینکه حرکت یا حرف و سخنی را در تقابل با امام حسین بدانند، دمار از روزگار طرف در می‌آورند و حتی کشتن او را عبادت هم می‌دانند».
تلاش سران فتنه برای رفع اتهام از هتاکان عاشورا و مردمی نشان دادن آشوب‌های عاشورا با حوادثی که در طول یک سال پس از فتنه به وجود آمده است و روابط اثبات شده رئوس فتنه با منافقین، ملی- مذهبی‌ها، سکولارها، سلطنت‌طلبان، گروهک‌ها و... ناکام مانده است. اکنون ماهیت ضد دینی و ضد اسلامی برخی فتنه‌گران در پیشگاه ملت به اثبات رسیده و هتک حرمت عاشورای 88 برجسته ترین نمود این تضاد با هنجارهای مذهبی است. اگر تا پیش از این تقابل ملت با فتنه‌گران وابسته به کشمکش‌های سیاسی و حکومتی بود، اکنون با دخالت حادثه عاشورا شکل دیگری به خود گرفته است. به عبارت دیگر ملت حسینی خود را در میدان مبارزه با یزیدیان معاصر که علیه هنجارهای مذهبی به شورش دست زده‌اند یافته است و به این باور قلبی که «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» ایمان پیدا کرده است.
