یک مسئله داخلی
قبول قطعنامه از طرف امام،به خاطر فهرست مشکلاتى بود که مسئولین آن روز ِامور اقتصادى کشور مقابل روى او گذاشتند و نشان دادند که کشور نمى کِشد و نمى تواند جنگ را با این همه هزینه، ادامه دهد. امام مجبور شد وقطعنامه را پذیرفت.پذیرش قطعنامه،به خاطر ترس نبود؛به خاطر هجوم دشمن نبود؛به خاطر تهدید امریکا نبود؛به خاطر این نبود که امریکا ممکن است در امر جنگ دخالت کند. چون امریکا، قبل از آن هم در امر جنگ دخالت مى کرد. وانگهى؛ اگر همه دنیا در امر جنگ دخالت مى کردند، امام رضوان‌الله علیه، کسى نبود که رو برگرداند. برنمى گشت! آن، یک مسئله داخلى بود؛ مسئله دیگرى بود.
در تمام عمر ده ساله حیات مبارک امام رضوان اللَّه تعالى علیه، پس از پیروزى انقلاب، یک لحظه اتفاق نیفتاد که او به خاطر سنگینى بار تهدید دشمن، در هر بعدى از ابعاد، دچار تردید شود.
رهبر معظم انقلاب/ مرقد امام خمینى (ره)14/3/75
آنچه براى ایران اسلامى مطرح و موجب عدم شتاب در قبول آن مى شد، اصرار بر تنبیه متجاوز به قدر کافى در میدانهاى نبرد و نیز بى اعتمادى در اجراى میثاقهای بین المللى توسط قدرتهاى بزرگ بود.
پیام رهبر معظم انقلاب به مناسبت نهمین سالگرد جنگ تحمیلى30/06/68
