یک بام و دو هوای مرسی
از پرداختن افراطی به سیاست داخلی، و تحلیل گاه و بیگاه رفتار دیپلماتیک فلان وزیر و به چالش کشیدن مشی بهمان مشاور قوه مجریه و تفسیر کردن شیوه قضاوت درباره فلان مجرم امنیتی و سبک سنگین کردن موضع گیریهای صفر تا صدی وکلای مجلس و ...خسته شدیم .به قول حضرت آقا "مردم از دعواهاى سیاسى و اختلافات سیاسى و من خوبم و تو بدى خسته‌اند؛ مردم این چیزها را دوست نمى دارند. در کشور کارهاى زیادى هست که باید انجام بگیرد...مشکلات فراوانى وجود دارد که باید برطرف شود؛ گره‌هایى هست که باید باز شود".
اگر اتحاد در سایه توجه به دشمن مشترک در بهترین شکل آن قوام پیدا کند طبیعتا شرایط به سمتی پیش خواهد رفت که سالهای باقیمانده از عمر قوا؛ علی الخصوص قوه مجریه، به دور از جنجال آفرینی های سیاسی و بدون دغدغه درست کردن از اتفاقاتی که در ترازوی سیاست داخلی وزنی ندارند؛ و با تمرکز صرف بر انجام وظیفه مخلصانه - هم از سوی مسئولان و هم از جانب منتقدین و دلسوزان نظام – خواهد گذشت.
حق این است که با عنایت به قرار گرفتن در متن حادثه "عبور از پیچ بزرگ و سرنوشت ساز تاریخ" و با لحاظ کردن سهم بزرگ جمهوری اسلامی در "کیفیت" تحقق این مسئله، بر نقش آفرینی هایی تمرکز کنیم که عبور از این بخش تاریخ را سریعتر و مطمئن تر و شایسته تر رقم می زنند و از لجبازی و اصرار بر مشی غیر منطقی و مغایر با مسئولیت سیاسی، که نتیجه ای جز ملتهب کردن کشور ندارند دست برداریم .
...
وقتی خطای عمده ای در انتخاب هدف یا اتخاذ استراتژی از طرف روسای کشورهای زیر مجموعه بیداری اسلامی بروز می کند هم جای تاسف خوردن برای مردمی است که رؤسای جدید را به امید آفریدن وضعیت مطلوب انتخاب کرده اند و هم تلنگریست برای ما برای توجه به این حقیقت که تا چه حد باید شکر گزار خداوند متعال باشیم که در کشوری زندگی میکنیم که مرکز ثقلش رهبری با بهترین صفات اسلامی و برجسته ترین اعتقادات انقلابی و مجهز به منطقی ترین مواضع در تعاملات سیاسی و غیر سیاسی است.
...
با اینکه نیمه پر لیوان مواضع محمد مرسی ظاهرا دیدنی تر است و جلوه بیشتری دارد اما من اصرار دارم نیمه خالی لیوان را ببینم چرا که کیفیت این نیمه خالی را تعیین کننده تر از نیمه دیگر می بینم. اینکه در موضوع فلسطین که به فرموده رهبری مهمترین مسئله دنیای اسلام است مواضع مرسی با ایران یکی، عادلانه و به حق است مسئله ای نیست که برای جهان تازگی داشته باشد یا تعجب برانگیز باشد؛ بازگشایی گذرگاه رفح، اظهارات ضد صهیونیستی و همراهی آشکار با مواضع فلسطینیها از جمله اقداماتی بود که محمد مرسی بلافاصله بعد از محکم شدن جایگاه ریاست جمهوری اش نشان داد و شنیدن همین مواضع در اجلاس عدم تعهد چیز جدید و غیر منتظره ای نبود که آن همه ذوق زدگی در پی داشته باشد.
پس از مسئله فلسطین، مهمترین سوژه این روزهای جهان اسلام و منطقه ما سوریه است. اگرچه بحران سوریه درابتدا به لطفپروپاگاندای دروغین غرب و عربهای وابسته به آنها، برای جوامع بی اطلاع وغفلت زده و ناتوان در تحلیل، چیزی غیر از واقعیتی که در جریان بود جلوه کرد، اما گذشت زمان و بر ملا شدن ماهیت کسانیکه به مقابله مسلحانه با دولت پرداخته بودند می بایست برای دلسوزان حقیقی حقوق بشر نقطه عطفی در اتخاذ تحلیل واقع بینانه قرار بگیرد، اما موضع تند و ناعادلانه مرسی علیه دولت سوریه و نتیجتا حمایت قهری از تروریستهای جنایتکار؛ در حالیکه بعضی رسانه ها و تحلیلگران غربی به ماهیت تروریستی و خشن ارتش آزاد سوریه اذعان کرده اند و دولتمردان آمریکا و اروپا حمایت تسلیحاتی و اطلاعاتی و رسانه ای خود از آنان را به طور علنی به عنوان مواضع شان در قبال رخدادهای سوریه اظهار کرده اند مایه تعجب و با ماهیت ضد استکباری کشورهای عدم تعهد - عموما - و مصر ضد صهیونیستی و حامی فلسطین – خصوصا - در تعارض است.
مواضع مثبت محمد مرسی به اندازه کافی مورد تمجید و تقدیر قرار گرفته
است، اما جای گلایه زیادی از موضع بیرحمانه، ناشیانه یا کینه ورزانه او در قبال
سوریه باقیست.
چه اسمی برای حمایت این نماینده اخوان المسلمین از تروریستهای سوری میشود انتخاب
کرد وقتی خود غربیها به اقدامات ضد بشری گروههای مخالف سوری اذعان کرده و به تجهیز
تروریستهای چند ملیتی اعتراف کرده اند و حمایتهای مادی و معنوی خود را از آنها
رسانه ای و علنی کرده اند؟!
چرا باید از تریبون وحدت کشورهایی که نمی خواهند مزدور استکبار و صهیونیسم باشند به جنایت حمایت شده از سوی استکبار و صهیونیسم مهر تایید زد و علیه مردم مظلوم و دولت تحت فشار سوریه که عضو فعال محور مقاومت در برابر اسرائیل و حامی مسلم آرمان فلسطین است و از این جهت مورد تهاجم ائتلاف استکبار و صهیونیسم قرار گرفته است موضع مخالف گرفت؟
تاسف آور است که محصول قیام بزرگترین و مهمترین و تاثیر گذارترین کشور عربی و حاصل سرنگون کردن دیکتاتوری چندین ساله که نوکر صهیونیستها و تسهیل کننده جنایات آنها بود میوه ای آمیخته با رگه هایی از تلخی است!
