شرح بی اویی...

امسال

جاده ی شمال، مرده بود

تا انتهای آخرین پیچ هایش

و غربت

روی کوه هایش روییده بود؛ بلندِ بلند

پدرم

عاشق جاده های شمال بود

 

امسال

جنگل، به رنگ خاکستر بود

و سایه های دلتنگی

ارمغان درختان بلندش بود؛ سردِ سرد

پدرم روح جنگل بود

و هر جا قدم می زد

جاده های شمال سبز می شدند

و در چشمانش

امتداد جنگل به آرامش دریا می رسید

یادش به خیر؛

پدرم چه سرسبز بود...