وقتی خدا خبرنگار را آفرید

اگر بگویم رسالت همه ی امور دنیا از همان آغاز روی دوش نحیف خبرنگاری جا خوش کرد شاید گزاف نگفته باشم.

آن روز که آدم ابوالبشر خلق شد یادتان هست؟ نه یادتان که نیست! داستانش را از زبان خبرنگاران شنیده اید. البت این اخبار از خبرنگارهای واسطه به گوشتان رسیده وگرنه شما که سنتان قد نمی داده داستان آدم را مستقیم از خبرنگار درگاه حضرت احدیت بشنوید و از اخبار آن دوران چیزی به یاد بیاورید.

 

حضرت جبرئیل- اگر اشتباه نکنم- اولین خبرنگاریست که در همه حوزه ها اعم از اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، داخلی، خارجی، روابط بین الملل، جنگ، صلح، آتش بس، قطعنامه و خلاصه هر حوزه ای که به عقل ناقص من و شما برسد فعالیت داشته است.

البت خودتان اذعان می کنید که او یک خبرنگار افتخاریست و بابت خدمتی که می کند حقوق و مزایا طلب نمی کند؛ انصافا نه هزینه ایاب و ذهاب می گیرد، نه شغلش جزء مشاغل سخت محسوب می شود که هزینه مضاعفی روی دوش جناحی که برایش کار می کند بیندازد نه مزد و پاداش روز خبرنگار برایش معنی دارد. از همه مال دنیا حتی یک جای خواب هم ندارد. می گویند جایگاهش عالم قدس است اما از آنجا که حضرتش جزء مجردات است و مثل ما آدمها احتیاجات ضروری و اولیه زندگی برایش مفهوم نیست جایی را هم اشغال نمی کند که خوب البته این مزیت او را از اجاره مسکن و غرغر صاحبخانه و ثبت نام مسکن مهر و بقیه تبعات مجرد نبودن در امان نگه میدارد.  

جبرئیل عرصه خبرنگاری را چه به این فرم خواسته های دست و پاگیر و این قبیل احتیاجات مزاحم، مگر شغل شریف خبرنگاری می گذارد یک شب سرت را بی دغدغه روی بالش بگذاری و چیزی غیر از خبر در مخیله ات عبور و مرور کند.

 

درمورد خبرنگار ازلی - جبرئیل - چند خبر دست اول دارم که شاید برای خبرنگاران زحمت کش این دوره، هم مایه شگفتی باشد هم ذوق زده شوند هم کمی از دلشوره و اضطرابشان کم شود؛

 

اول اینکه آنطور که من از تفحص در احوال حرفه ای ایشان کشف کرده ام فعالیت خبری ایشان صد در صد جناحی است. نه اینکه فکر کنید از بین کلی احزاب و جناحهای دغل و فریبکار مثل حزب مشارکت و مجاهدین انقلاب و نهضت آزادی و احزاب 2 خردادی و چه و چه، یکی را انتخاب کرده باشد و خبرها را مطابق میلشان منتقل کند، نه! کمی از این عالم که بالاتر برویم، تقریبا همانجا که جبرئیل خبرها را می گیرد، و فکس میکند به پیغمبر(ص)، و خبرنامه قرآن را تدوین می کند دو تا حزب بیشتر فعالیت نمی کنند: حزب خدا و حزب شیطان.

صد البته حوزه کاری جبرئیل حزب خداست. و البته هرکس توی این حزب نباشد ناگزیر دستش با شیطان توی یک کاسه است و فلاکت در تعلق به این حزب آنقدر بالاست که گاهی باید کاسه چه کنم در دست بگیری  و دنبال جمع کردن آبرویی باشی که هرگز به جوی بر نمی گردد.

 

مشخصه دوم خبرنگار خبرساز ما – جبرئیل- جاسوسیست. تعجب می کنید؟ مگر همین طور نبود؟

جاسوس نبود؟! پس چه کسی خبر کمین منافقین را که نقشه قتل پیامبر را در سر داشتند به ایشان منتقل کرد؟

جاسوس نبود؟ پس چه کسی در لیله المبیت نقشه شوم مشرکین را نقش برآب کرد و پیامبر را از مهلکه نجات داد؟

جاسوس نبود؟ پس....

کوتاه بیایید. اگر این جاسوس زرنگ نبود معلوم نیست سر رسول نازنین مان چه می آمد.

 

سومین مشخصه جناب جبرئیل امانت داریش در رله خبر بود. انصافا چیزی از خبری که از خدا می گرفت کم می کرد؟ یا چیزی از خودش روی خبر می گذاشت؟ یعنی می شود خدا دستیاری برای خودش انتخاب کند که امین نباشد؟ نه نمی شود! هر جور به این قضیه نگاه کنید به همین نتیجه می رسید. لابد به خاطر دارید که خدا وعده حفظ و صیانت از اخبارش را هم روشن و صریح در همان خبرنامه اش بیان فرموده: انا نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون.

 

سلسله مراتب را که طی کنیم به دومین لایه انتقال خبر می رسیم که پیامبر و معصومین علیهم السلام هستند.

خبرنگارانی که با مردم در ارتباط مستقیمند. کارشان شاید از جهاتی سخت تر از جبرئیل هم باشد. وقتی بخواهی هم خبر را برسانی هم تفسیر کنی که برای همه قابل فهم باشد، هم با عده ای که نمی پذیرند کلنجار بروی، هم با گروهی که خودشان را می زنند به نفهمی درگیر بشوی و هم مراقب توطئه آنهایی که اخبارتان زندگیشان را به هم می ریزد باشی، در این وضعیت پیچیده نباید مراقب جانت باشی؟

اینجا البت انجمن حمایت از حقوق خبرنگاران که ستادی متشکل از خدا و جبرئیل است مراقبت از جان پیغمبر را به عهده دارد.

 

دوره پیامبر اکرم و امامانش را که پشت سر بگذاریم لایه سوم انتقال خبر در دست خبر نگارها و مورخین خودمان است که بعضیهایشان وامدار حزب های رنگارنگند و برخی وابسته به بنیاد های خشک و نمور مختلفند که بررسی صحت و سقم خبرهایشان البته کلی انرژی می خواهد و تورق تاریخ طلب می کند و برگشت به عقب و... از اینجاست که همه چیز درهم و مخلوط است و بیرون کشیدن یک خبر درست که خبرنگارش وابسته به حزب خدا باشد از بین آنهمه ورقهای خاک حورده تاریخ که زیرو رو کردنش غبار تردید را توی حلقت می ریزد کار حضرت فیل است.

 

حال با اینهمه تجربه خبرنگاری ازلی که بیشترش را از حضرت جبرئیل می آموزیم شاید بهتر باشد قوانین ناقص مطبوعاتی را بی خیال شوید و از خط مشی اولین خبرنگار عالم چیزهای بهتری استخراج کنید. مثلا:

1- از این به بعد جاسوسی کنید منتهی برای چیزی که ارزشش را داشته باشد و به نفع فرد و گروهی که وجودش از نبودش مفیدتر است.

2- کاملا جناحی باشید. منتهی اول یک جناح درست و حسابی پیدا کنید و بعد همه انرژیتان را برایش خرج کنید؛ رک و راست بگویم منظورم همان حزب خداست.

3- می خواستم توصیه کنم افتخاری کار کنید اما از آنجا که هیچ کدامتان مثل حضرت جبرئیل از مجردات نیستید و برخی از شما متاهل هم شده اید این توصیه منصفانه نیست ولی بالا غیرتا اگر برای پول هم می نویسید واقعیت و مصلحت را با هم عجین کنید و پولش را بگیرید.

4- خبر را از منبع موثق بگیرید جوری که اگر کسی پی اش را گرفت یک راست برسد به خود خدا.

5- تفسیر خبر را به اهلش بسپارید و در انتقال خبر امین باشید. واو به واو خبر را منتقل کنید شاید پشت همان یک واو حجم بزرگی از واقعیت اتراق کرده باشد.

 

حالا دوباره برگردید و سیر خلقت عالم را ورانداز کنید. قبل از هر چیز و هر کس خدا یک خبرنگار را خلق نکرد؟ حواستان نیست؟ همین جبرئیل خودمان را می گویم.

حالا اگر مرا به وابستگی به عرفان معکوس سروش متهم نکنید می خواهم بگویم: خدا قبل از هر چیز، یک خبرنگار آفرید.