مردم ایران، ملت آفرینش انقلابهای کوچک و بزرگ
و درهم پیچیدن غائله های مخرب هستند.
شاید بزرگترین اشتباه همه آنها که در طول
سالهای پس از انقلاب به طور متواتر برای فرو ریختن دیواره نظام نقشه
کشیده اند، هزینه داده اند، زمان هدر داده اند، جنایت کرده اند، تبلیغات دروغین به
راه انداخته اند و همه امکانات مادی و معنوی خود را به میدان آورده اند، ندیدن
توده هایی بوده است که در هر بزنگاه که انقلاب را به آستانه بحران نزدیک کرده است
حاضر شده اند و طومار دشمن را درهم پیچیده اند.
آنچه مردم را تکیه گاه انقلاب و نظام قرار داده
است باورهای عمیق مذهبی ملت و دلبستگی به شعائر اسلامی و هم سنخ بودن شاکله نظام با
اسلام است.
مسلم است که دشمن برای در هم شکستن پشتوانه
دینی - مردمی نظام ، آرام آرام در باورها می خزد تا خوردشان کند، از اعتبار
ساقطشان کند، از ارج و اهمیتشان کم کند، آنگاه مردم را از اطراف این انگیزه های
معنوی و دینی دور کند تا دسترسی اش به نظامی که برهمین آموزه ها استوار شده تسهیل
شود و فروپاشی آن، آنچنان که آنها در سر می پرورانند امکان پذیر باشد.
وقایع سال 88 نمونه ای از اهتمام دشمن به حرکت
در چهارچوب چنین روندی است. وقتی دامن زدن به دروغ تقلب راه به جایی نبرد، وقتی
بیانیه های متواتر مظلوم نمایی چیزی را عوض نکرد، وقتی نظام به زیاده خواهیهای
دیکته شده از سوی دشمنان مادام العمر وقعی نگذاشت، وقتی حاکمیت در برابر آشوبهای
خیابانی برنامه ریزی شده و هدفمند و باج خواهیهای دیکتاتور مآبانه، سر خم نکرد،
نوبت آن رسید که مقدسات به بازی گرفته شوند و اعتقاداتی که انقلاب حول آن شکل
گرفته و به ثمر نشسته بود لجن مال شوند و همه اینها به نام مردم رقم بخورد تا
تزلزل نظام با فرو ریختن ستونهای اعتقادی- مردمی که نظام بر آنها استوار شده بود
ممکن شود.
اما پای عاشورا و قلع و قمع مقدسات که به میان
آمد، وطن یکپارچه کربلا شد و شورعاشورایی ملت مسلمان غلیان کرد. حالا دندان
شکن ترین پاسخ به این گستاخی بیشرمانه را مشتهای گره کرده و حنجره های به جوش آمده
همان مردمی بر سر یزیدیان زمان فرود می آورد که تصور میشد مظلوم نمایی
آشوبگرانی که به دروغ عنوان مردم را با خود یدک می کشیدند آنها را از اطراف نظام
پراکنده و از پشتیبانی انقلاب منصرف کرده است، همان مردمی که خون حسین در رگهایشان
به جوش آمد تا بزرگترین انقلاب پس از بهمن 57 را سیلی سرخی کنند و بر صورت سبز
تزویر و دروغ آنچنان محکم بنوازند که روزنه های امید
معاندان را یکسره کور کند.
گرچه انقلاب بزرگ و جریان ساز 9 دی در کنار
افتخارات بزرگی همچون قیام 15 خرداد 42، 19 دی 56، 22 بهمن 57، خروش علیه خیانت
بنی صدر و منافقین، حماسه 23 تیر 78 و... صفحات حماسی تاریخ کشور را
شکل داده است، اما به واسطه ویژگیهایی منحصر به فرد حادثه متمایزی ست:
- 9 دی انقلابی ست که در بحبوحه جریان یافتن
جنگ نرم و در متن غبارآلود فتنه ای به وقوع پیوست که نور حقیقت را کمرنگ و تشخیص
راه از بیراهه را دشوار کرده بود، در چنین شرایط مبهمی تشخیص حق و باطل و
یافتن جبهه دوست و دشمن و باور وقوع جنگ، به سهولت و شفافیت تشخیص در جنگ سخت
نیست. در جنگ نرم آنچه حقایق را روشن میکند فهم درست و آگاهی منطبق بر ایمان و
بصیرت و تاسی به چراغ هدایت ولایت است.
- انقلاب 9 دی خروشی خودجوش و بدون برنامه ریزی
بود ومفهوم این حرکت وحدت اراده و اعتقادات در ملتی ست که پیش از این با تمرکز
براختلافات سیاسی تلاش میشده است به واسطه تقابل جناحی از میزان تمرکز آنها در
حمایت از نظام کاسته شود تا توهم شکست نظام در سایه تفرقه و چند دستگی، به تحقق
نزدیک تر شود.
- انقلاب 9 دی انقلابی با انگیزه عاشوایی و مهر
تاییدی بر تقابل همیشگی تفکر حسینی و اندیشه یزیدی است. تاثیرپذیری از ماهیت ظلم
ستیز قیام امام حسین (ع) و تاسی ملت به وجه ضد منکرات قیام عاشورا در
خلق حماسه 9 دی غیر قابل انکار است.
- شاید مهمترین ویژگی انقلاب 9 دی ماهیت دینی و
وابستگی آن به دفاع از حیطه ولایت و مقدسات مورد تعرض قرار گرفته، و عدم انتساب و
تعلق آن به احزاب سیاسی ست. شعارهایی که در خیابانهای سراسر کشور طنین انداز شده
بود گواه این حقیقت است که مردم آگاه و هوشمند ایران درست به دفاع از همان اصول و
آرمانهایی برخاسته بودند که مورد تهاجم دشمن قرار گرفته بود و در عاشورای 88 به
اوج رسیده بود.
- انقلاب 9 دی مصداق حقیقی شکل گرفتن جامعه
اسلامی مبتنی بر دوعنصر تعیین کننده امت و امام و نمونه مثال زدنی ولایت پذیری و
دفاع از حریم ولایت و دلیل متقنی بر نقش مثبت ولایت فقیه در هدایت جامعه به سمت
روشنگری و بصیرت افزایی ست. تبیین لایه های تودرتوی فتنه 88 و هشدارهای مکرر و
آگاهی بخشی به مردم در برشمردن اهداف دشمن، هشیاری و بیداری مردم و حماسه ماندگار
9 دی را به تاریخ افتخارات ملت هدیه کرد و داغی ابدی بر پیشانی فتنه انگیزان
نشاند.
