این محرم سخت...

آه... امسال حال من چه بد است

گریه هایم چه بی اثر شده اند

سینه ام از فراق خشکیده

چشمهایم اگر چه تر شده اند

 

دوستانم برای یکدیگر

روضه ی خون و  آب می خوانند

مانده ام من غریبه، نامحرم !

عطشم را سراب می دانند...

 

ای خدا از دلم خبر داری

از تبی که به جانم افتاده

درد موهوم ماندگاری که

در دل استخوانم افتاده

 

در زمین نجف اگر چه زاده شدم

با تب تَف هوایی ام کردی

گرچه من نینوا را نمی فهمم

سالها پیش کربلایی ام کردی...

 

در دلِ زارِ من ولی این بار

قصه ی کربلا دگرگون شد

اشکها هم دگر افاقه نکرد؛

چشمهایم که کاسه ی خون شد

 

حالم امسال، حال خوبی نیست

روزها بیقرار... شب، دلگیر

این محرم چه سخت می گذرد

با همین حال بد خدا مرا بپذیر!